راهنمای انتخاب بهترین حالت صفحه نمایش برای بازی های استیم

تفاوت بین حالت‌ها

در حالت تمام‌صفحه اختصاصی (که به سادگی "تمام‌صفحه" هم نامیده می‌شود)، تمام منابع نمایش و پردازشگر گرافیکی (GPU) به بازی اختصاص داده می‌شود. دیگر برنامه‌ها به اولویت پایین‌تری می‌روند و تأثیر کمی بر بازی دارند.

اما در حالت بدون حاشیه، شما فقط یک پنجره دیگر را در دسکتاپ مشاهده می‌کنید که به اندازه تمام صفحه بزرگ شده است ولی بدون حاشیه‌های معمولی پنجره. این حالت به شما اجازه می‌دهد بدون خروج از دسکتاپ، بازی را در حالت تمام‌صفحه تجربه کنید.

دسترسی آسان‌تر به برنامه‌ها با Alt-Tab در حالت بدون حاشیه

از آنجا که در حالت بدون حاشیه واقعاً دسکتاپ ویندوز را ترک نمی‌کنید و تنها یک پنجره معمولی را مشاهده می‌کنید، تغییر به دیگر برنامه‌ها در دسکتاپ سریع و آسان است. با استفاده از میانبر Alt-Tab، انتقال به یک برنامه دیگر بلافاصله و بدون وقفه انجام می‌شود.

 در مقابل، تغییر برنامه در حالت تمام‌صفحه اختصاصی می‌تواند زمان‌بر باشد و ممکن است چندین ثانیه یا حتی بیشتر طول بکشد تا به دسکتاپ برگردید. در این حالت، منابع باید دوباره اختصاص داده شوند و سپس می‌توانید ایمیل‌های خود را بررسی کرده یا راهنمای بازی را مطالعه کنید.

برخی ویژگی‌ها تنها در حالت تمام‌صفحه کار می‌کنند

بسته به بازی و ویژگی‌های گرافیکی آن، برخی از ویژگی‌ها تنها در حالت تمام‌صفحه اختصاصی به درستی عمل می‌کنند. در حالت تمام‌صفحه، بازی کنترل کاملی بر وضوح تصویر و نرخ تازه‌سازی صفحه دارد؛ در حالی که در حالت بدون حاشیه ممکن است تنظیمات به حالت دسکتاپ قفل شده باشد. برخی از فناوری‌ها مانند V-sync، G-sync انویدیا و ویژگی‌های مشابه ممکن است در حالت بدون حاشیه به درستی عمل نکنند یا عملکرد مناسبی نداشته باشند.

 البته در بازی‌های مدرن و نسخه‌های جدیدتر این ویژگی‌ها، بهبودهایی انجام شده و بسیاری از بازی‌های جدید حتی حالت تمام‌صفحه اختصاصی ندارند. با این حال، بازی‌های قدیمی‌تر در حالت بدون حاشیه ممکن است با مشکلاتی مواجه شوند.

برخی بازی‌ها در یک حالت عملکرد بهتری دارند

بسته به نوع بازی، ممکن است یک حالت خاص به رفع مشکلات بازی کمک کند. این روزها اگر با مشکلی در بازی مواجه شوم، آن را بین دو حالت تمام‌صفحه و بدون حاشیه جابجا می‌کنم تا ببینم آیا تفاوتی ایجاد می‌شود یا خیر. جالب است بدانید که در بیشتر مواقع این تغییرات تأثیر مثبتی دارند. حتی در یک بازی واحد روی سیستم‌های مختلف، حالت بهینه ممکن است متفاوت باشد.

برای مثال، من یک لپ‌تاپ گیمینگ با پردازنده گرافیکی انویدیا و یک کامپیوتر دستی با پردازنده گرافیکی AMD دارم. برخی از بازی‌های استیم من روی یکی از این دستگاه‌ها در حالت بدون حاشیه بهتر عمل می‌کنند و روی دیگری در حالت تمام‌صفحه. این تفاوت‌ها ممکن است به دلیل درایورها و برند پردازنده گرافیکی باشد.

عملکرد بهتر در حالت تمام‌صفحه

در حالی که این موضوع برای بازی‌های جدید کمتر صادق است، در اکثر بازی‌ها عملکرد در حالت تمام‌صفحه بهتر است.

این افزایش عملکرد بسته به سیستم و مشخصات بازی و محیط نرم‌افزاری آن متفاوت است؛ اما ممکن است چند فریم اضافی به شما بدهد. علاوه بر این، مسائل کیفی مانند توقف‌های ناگهانی و لرزش‌های کوچک ممکن است در حالت بدون حاشیه بیشتر از حالت تمام‌صفحه دیده شوند.

بهترین عملکرد در تنظیمات چند نمایشگر با حالت بدون حاشیه

بسیاری از کاربران از سیستم‌های چند نمایشگر برای بازی استفاده می‌کنند و نمایشگر دوم معمولاً برای برنامه‌هایی مانند دیسکورد یا ابزارهای استریم بازی به کار می‌رود. اگر می‌خواهید به راحتی بین بازی و برنامه‌های نمایشگر دوم خود جابجا شوید، حالت بدون حاشیه انتخاب بهتری است.

بسیاری از بازی‌ها به طور خودکار توقف می‌کنند اگر پنجره آنها فوکوس خود را از دست بدهد و این امکان را فراهم می‌کند که به راحتی به کارهای دیگر خود رسیدگی کنید و سپس به بازی بازگردید.

نتیجه‌گیری: انتخابی بر اساس نیازهای شما

هیچ انتخاب درست یا غلط بین این حالت‌ها وجود ندارد، اما حتماً هر دو را در بازی‌های خود امتحان کنید تا ببینید کدام ترکیب از ویژگی‌ها، انعطاف‌پذیری و عملکرد بهتری را برای شما فراهم می‌کند.